Terbók - Gedicht van Marie-Hélène Hermans

Klik hier om te beluisteren.

Terbók

 

Ich bèn dèèn tijd nog nie vergèète,

as kènd op het èèrappeleveld, doo mochte ve kiehtsjes stèèke

en stroeikes roape tot ve goapde.

 

Tous woere ve mèt 'n houshaage zoe groet!

Alle doag twie panne spek oppe tóffel,

èèrappelestómp en èn de sop 'ne vaerkespoet.

En as het tous kèrmis woas,

dan krieëge ve hitskiehs en kermenoaie.

Voader zag dan: "Dat zal ze woal goaie!"

 

Van gèève stoeën de geete driehg,

en Sinterkloos broch oos altoes 'n appelsien,

en vèè bedankden Oos Lieven Hier.

 

Vier onnerwijzeres haa ich wille liere,

me ich trok noo Gènk en gónk wèrke bij de hiere.

 

Vrijers koemen er genóg oaf op 't gelèèg.

Óm 10 oer draede oos moeder de wèkker op en aaners e pak slèèg.

Toch hèbbe ve dèk oppe sjelf gelèège,

ternoo krieëge ve van de pestoer woal de zèège.

 

Terbók, ich bèn oer minse nog nie vergèète,

Oos Voader kant mer oan z'n klak en z'n pijp,

Oos Moeder oan hiere vierik mèt 'n strijp.

Poat en Groetmoeder zoaliger,

en ooze Zjef, dèè zoe goed kos zènge,

en Felix, oozen hond, dèè zoe goed kos sprènge!

Faakes Mieke, Nijse Frei, Betsje van Alke,

en Bèèrkes-Jan mèt z'n blaffetiere van oere!

En Cleeskes-Jan leept noets mèt z'n slip out z'n brók,

dèè woas nie getród!

En Kijpers Rie,

dèè zelf z'n èèrappel outdie!

 

Zoe hèm ich ze allemool gekand,

Terbók, Terbók woas me land!