Twie kepellen èn Wèntersloag. Den aaë Wèntersloag.

Ze zijn…vórt…. Me, ze hèbben ‘nen oarige brok gesjiedenis noogelótte.

Èn ’t hèlpkèrksken oppen Aaë - Wèntersloag geet de volksdeevoosie toch nog wijer. Dat konnen ter  nie veel zègge.

De kepel van O.L.Vr. van Bijstand.

Ze ès al herbòd èn 1847 , vermits ze oangedeid steet èn den “Atlas van de Buurtwegen” van 1846. Iet bezonners: Op het kleed van het O.L.Vr-beeldsje zijn zilvere ploate van de sjètterij van Wèntersloag gespeld, nl. van de kieëninge: Cornelis Willems 1722, Petrus Lieben 1787, Joannis Hendrix 1788, Jan Willems 1791.

Bij een onnerzik van het beeldsje blieëk dat het gee O.L.Vr.-beeldsjen ès, maer e beeldsje van de H. Anna ten Drieë (Anna, Maria en Jezus). Dat beeldsje zoo gedateerd zijn tèsse 1500 en 1550. (Den tijd van Keizer Karel V)

Boe de kepel krek gelèègen hit, ès nie hiel deidelek. Dènkelek oan den hók van de Lantmeeterswèèg en de Lierstrót. Ès de kepel oafgebroeëken èn de Fransen Tijd ? Èn 1846 steet ze toch wier èn den “Atlas…”

1948. ès het oafgebroeëken en nemie trèg opgebód.

Oan dat beeldsjen ès ’n legende verbonne.

De sanskelotte (Franse soldeniers) wollen het beeldsje verniele. Aaner bronne zègge dat het de Hollaeners woere. (protestanse seldoate) Ze haaën het beeldsje vier e kaarroad gelagd om het te vermorzele. De pèèrd sprónge wild im zich heen…, me de kaar bezjeerde nie. Het pestierke blieëf oalek. Doen vertrokke ze. Doen, zoe wiert vertèld en geleefd, dat er ’n troon out ‘n oog van het beeldsje gerold zoo hèbbe.

Van ’n vierige besjrijving wètder al dat de Kreispersessie van out Gènk noo Wèntersloag trok. Dat woas dan ooch hoehgdoag vier de geboere van de kepel. Immedim woerte zandtapijten oangelagd en versierd mèt slingers en bloeme.

Èn Heidebloemke van 1934 en 1968 –’69 vènder doo veel mier ieëver.

De kepel van O.L.Vr. van Rèst. De aadste kepel stont doo ter iere van O.L.Vr. van Smarten.

Op ‘ne kier hit doo iemes e zandtapijt gemoakt. Trèn, geteekend en gesjrieëve : O.L.Vr. van Rèst. Van doen oaf hèbbe ze de kepel ooch zoe geniemd.

Dei kepel loehg op wat nou ‘Den Hèngelse Wèèg “hèt. ( Hengelhoefstraat) oan den aanere kant van de ‘T’ van de Voehgelsbaerg en de Hèngelhoefstrót Èn 1846 hoet dèè’ Le chemin de Boix-le-Duc (’s Hertogenbos - Maastricht)

De kepel stont op gemeentegrond. De minse niemde de wèèg: ‘De Boeëvewèèg’. De kepel van  O.L.Vr. van Bijstand loehg oan de ‘Onnerwèèg. (liehger gelèège richting Stiemerbieëk.)

Het beeldsje ès een ‘piëta’ . Het steet nou ooch èn het hèlpkèrkske. Het beeldsje liet hiel deidelek de Smarten van Maria ziehn. De beeldhouwer moet ‘nen echde kinstenaer gewèèst zijn; de mimiek op het gezicht van Maria sprikt deideleke toal.

Het beeldsjen hit ooch mierdere restoroasies gehad. Van oerspróng: hellen eek, loaterhieënen ès er linnehoot gebreikt. Iers gepoliekromeerd, loater aaner vaerftechnieke gebreikt.

Toch iet bezonners: het beeldsje kan gedateerd wèère rond 1450.

-------------------------

Ooch hei èn dit kepelleke spelden de kieëninge van de sjètterij van de Boeëvewèèg hin zilvere iereteekes op het kleed van O.L.Vr. Dei zilvere kieëningsploate zijn verloere gegoeën èn den Twiede Wèèreldoerlog.

Op de Ferrariskoart van 1777 steet dees kepel nie oangedeid. Èn den Atlas… van 1846 woal. Èn 1948 ès ooch dees kepel oafgebroeëken en nemie herbód. Het beeldsje steet ooch èn het hèlpkèrkske.

Zoo het konne dat dei twie de aadste kepellekes van Gènk zijn? Noovenant den aaërdóm van de beeldsjes,….. geziehn hin kinsthistoerisse wèèrde?