Oos meeskes

Auteur: Nelly Crèvecoeur - Olyff

Oos meeskes zijn outgevloeëge,

en dat haa hiel wat viet èn d’èèrd.

’t Woas zeiver touval dat ver ’t zoehge,

me, ’t woas de moeite wèèrd.

’t Meezepoar haa krek dei woenst gekoeëze

vier oos kieëkevinster, recht èn ’t zicht.

Doonoo woas ’t trafiek gebloeëze,

Want hin vielaa mos èngericht.

De eekes koeme…, brieë en dan voeiere,

het woert vier ’t poar ‘nen drèkken tijd.

Ze haaë nog geen menieht im efkes te ploeiere,

en de eekebeem roakden hiel wat rópskes kwijt.

’t Waerk van ’t koppelke, dat kos tèlle,

bieskes vange, doag èn doag out.

Vier al dei goapende bekskes te vèlle,

zoewoal doer paa-mees as doer z’n broud

En dan…, woas de groeten doag oangebroeëke,

’t mement van vlieëgelkes outsloeën, dat woas doo!

Paa en maa, zoe half verstoeëke,

wachtend tot het lèkke zoo.

’n Ierste kèpke kieëk noo boute,

noo de groete wèèreld im zich heen,

En, mèt wat fladderen en wat douke,

sjoeët ’t de streik èn, dat woas nómmer Een.

Nómmer Twie, Drei, Vier en Vijf loete nie op zich wachte,

en mèt hin zieëve vloeëge ze  ‘nen eekeboom èn.

Eegelek woeren ’t er minner as ve dachte,

vier e meezenèske woas het toch wat min.

Me, noo ’n goei half oer, woas ’t wier vertoening.

Op en oaf vloeëge meeze - paa en maa,

vanne streik, op en rond hin woening,

krek ofwant men iet vergèèten haa.

En jowoal, nómmer zès koem efkes loere,

Me vliehge,nèè, dat woo ’t nie.

Moeder-mees roakden ieëver hier toere,

En toch, ènins woas ’t ribbedebie.

’t Zelfde vier nómmer Zieëve, Acht en Nieëge,

en nog woas ’t nie gedoeën.

Want ooch Tien en Èlf gónke noo veel moeite vliehge.

en de woening koem wier leeg te stoeën.

En zoe vliehgen er nou èn de imtrèk

èlf pimpelmeeskes mier.

Dat ver ’t zoehge woas ‘ne lèk.

Me, ve hèmme gekieëke mèt plezier.

Spelling 2001   stem: Theo Achten